Przypadki kliniczne 14-17 na kolejne cztery tygodnie stanowią całość
Udar mózgu
Opis przebiegu zdarzenia ? wezwanie do podejrzenia udaru
Zespół Ratownictwa Medycznego został wezwany do kobiety leżącej na podłodze. Kobieta jest samotna, nie wiadomo jak długo leżała na podłodze. Wzywali sąsiedzi pacjentki. Po dotarciu na miejsce ratownicy zastali nieprzytomną kobietę leżącą na podłodze. Oddechowo wydolna SpO2 98%, RR 160/85 mmHg, HR 100/min. Poszkodowana została przetransportowana do najbliższego SOR szpitala posiadającego Oddział Neurologii ze wstępnym rozpoznaniem ? udar mózgu. Podczas transportu podawano tlen oraz płyny uzyskując nieznaczną poprawę świadomości bez kontaktu logicznego.
SOR:
Chora lat 83, przewieziona do SOR przez zespół z ratownikiem z powodu zaburzeń świadomości, znaleziona w domu w nie do końca jasnych okolicznościach. Podczas przyjęcia do SOR chora przytomna, splątana, afazja mieszana, wyraźne oszczędzanie jednoimiennych kończyn. Parametry krążeniowe bez istotnych zaburzeń. Liczba oddechów ok. 18/min., HR 100/ min, RR 160/90, saturacja 95%, temp. 36,6 st. C, GCS 12.
Badanie fizykalne:
Osłuchowo nad polami płucnymi pojedyncze trzeszczenia u podstawy obustronnie. Źrenice nieznacznie asymetryczne z zachowaną reakcją na światło. Objaw Babińskiego zaznaczony. Odruchy głębokie słabo wyrażone. Siła mięśni trudna do oceny ? brak współpracy.
Diagnoza wstępna:
Udar mózgu.
Zlecenia:
Diagnostyka: TK OUN, Morf., Glu, Alat, Aspt, koagulogram, Na, K, BIL, Crea, Urea,
Leczenie: 500 ml PWE, tlenoterapia
Wyniki:
Badania laboratoryjne w granicach normy, nieznaczne przesunięcia w zakresie wskaźników nerkowych bez istotnego znaczenia klinicznego.
W obrazie TK OUN ? liczne zaniki w obrębie kory mózgu, liczne drobne ogniska niedokrwienia, prawdopodobnie pochodzenia naczyniowego ? stare, pojedyncze ognisko niedokrwienne ? świeże.
Postępowanie:
Obserwacja/monitorowanie w SOR WIM.
Dalsze losy pacjenta:
Hospitalizacja w Klinice Neurologii.
Rozpoznanie:
Udar mózgu dokonany.
Wniosek:
Mimo dość niejasnego wywiadu, z powodu charakterystycznych objawów, postawienie rozpoznania nie nastręczało zbytnich trudności. Rozstrzygająca była diagnostyka obrazowa. Podsumowując można powiedzieć: charakterystyczny przebieg, zachorowania, charakterystyczne objawy kliniczne, jednoznaczne rozpoznanie.
