Zatrucie tlenkiem węgla
SOR:
Chora lat 23, przewieziona do SOR karetką ?R?, z powodu zaburzeń świadomości w nie do końca jasnych okolicznościach - jak przekazał lekarz. Chora przywieziona z prywatki. Podczas przyjęcia do SOR chora przytomna, splątana, zachowująca się nieadekwatnie, pobudzona psychoruchowo. Parametry krążeniowe pozostawały bez istotnych zaburzeń. Oddech nieco przyspieszony ok. 22/min. Obserwowano następujące parametry: HR 90/ min, RR 140/90, saturacja 100%, temp. 36,6 st. C, GCS 15.
Badanie fizykalne:
Nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego. Osłuchowo nad polami płucnymi szmer pęcherzykowy prawidłowy. Źrenice równe, symetryczne, prawidłowa reakcja na światło. Badaniem neurologicznym nie uwidoczniono odchyleń od stanu prawidłowego.
Diagnoza wstępna:
Nadużycie alkoholu, zatrucie lekami lub środkami o działaniu ośrodkowym.
Zlecenia:
Diagnostyka: TK OUN, Morf., Glu, Alat, Aspt, koagulogram, Na, K, BIL, Crea, Urea, toksykologia: etanol, opiaty, benzodiazepiny, kwas walproinowy.
Leczenie: 500 ml PWE, 500 ml 0,9% Na Cl, tlenoterapia
Wyniki:
Badania laboratoryjne w normie
toksykologia ujemna
Postępowanie:
Obserwacja/monitorowanie.
Dalsze losy pacjenta:
Chora została przyjęta do Kliniki Neurologii po ok. 12 h pobytu w SOR.
Rozpoznanie:
Zatrucie tlenkiem węgla ? ustalone po kilkunastu godzinach od ekspozycji (badanie hemoglobiny tlenkowęglowej).
Leczenie:
Pierwotnie objawowe, po wykryciu przyczyny ? leczenie w komorze hiperbarycznej.
Opis przebiegu zdarzenia ? retrospekcja
Zespół Ratownictwa Medycznego został wezwany do kobiety leżącej w łazience. Wzywali znajomi pacjentki, u których tymczasowo zamieszkiwała. Po dotarciu na miejsce ratownicy zastali nieprzytomną kobietę w wieku ok. 25 lat leżącą na podłodze w łazience. Oddechowo wydolna SpO2 98%, RR 120/80 mmHg, HR 100/min. Wzywający poinformowali, że zachodzi prawdopodobieństwo zatrucia tlenkiem węgla. Zespół ratowników wezwał karetkę ?R?. Przekazano wiadomość na temat poszkodowanej, która następnie została przetransportowana do najbliższego SOR (nie przewieziono chorej do komory hiperbarycznej lub do najbliższego komorze szpitala). Podczas przekazywania chorej lekarzowi SOR, lekarz pogotowia nie poinformował o podejrzeniu zatruciem tlenkiem węgla, zasugerował że chora została zabrana z miejsca gdzie odbywała się impreza z alkoholem i być może innymi używkami.
Wniosek:
Co do postępowania leczniczego w przypadku ekspozycji na tlenek węgla nie ma wątpliwości, że wyłącznie leczenie przyczynowe jest skuteczne. Istotą opisu powyższego przypadku jest podkreślenie znaczenia zbierania wywiadu oraz przekazywania go właściwej osobie. Obecnie pacjentka przebywa wciąż w Klinice Neurologii z istotnymi zaburzeniami pamięci świeżej oraz z perspektywą pozostania trwale upośledzoną pod tym względem. Nie można wykluczyć, że szybkie postępowanie lecznicze w komorze hiperbarycznej, mogło zapobiec lub zdecydowanie zmniejszyć skutki działania trującego gazu, a do tego konieczne było pasażowanie informacji o podejrzeniu do SOR, co nie nastąpiło.
