W każdym działaniu, ba w każdej pracy dążymy do perfekcji, a przynajmniej staramy się by swoje zadania wykonywać jak najlepiej. Procedury, zasady czy przepisy zostały wymyślone i wprowadzone nie po to, aby przeszkadzać, ale po to aby nasza praca była bezpieczną i jak najbardziej efektywną. Myślę, że szczególnie dotyczy to ludzi na co dzień ratujących życie. Granica między życiem a śmiercią, byciem a nie byciem jest bardzo wątła.
Ale praca, która staje się rutyną nie zawsze jest na miejscu. Przecież my, zwykli zjadacze chleba zostawiamy swoje życie w rękach fachowców.
Nie interesuje nas czy postępowanie jest zgodne z procedurami czy nie; chcemy aby było skuteczne.
Oddajemy nasze kruche życie w ręce fachowców. Godzimy się na wszystko byle pomóc naszym bliskim. Łatwo jest nami sterować, można wmówić nam wszystko, bo w sytuacji zagrożenia życia nic innego się nie liczy. W tym momencie musi znaleźć się miejsce na odrobinę współczucia, miejsce na trochę osobistego podejścia, spojrzenia bez rutyny, takiego człowieczego.
Wiem , że ratownik medyczny nie może każdego przypadku, każdego zdarzenia brać osobiście, przeżywać, pamiętać, traktować jak osobistą porażkę. Tak się nie da, bo to prowadziłoby do samozagłady. Musi być wyraźna granica między pracą, a codziennością.
Jednak zupełnie zimne traktowanie pacjenta jest również niedopuszczalne. Czyż zawód ten nie jest misją? Czyż nie jest powołaniem?
W moim przekonaniu tak. Traktujcie więc tą pracę jako coś wyjątkowego. Jest wiele zawodów gdzie granica między życiem codziennym, a zawodowym jest niejasna, niewyraźna; w tym szczególnie.
Każdy człowiek jest istotą ułomną. Myślę, że każdemu należy się wyrozumiałość; także temu, który spowodował jakieś nieszczęście ? np. wypadek. Wiem, że tej wyrozumiałości nie ma , albo nie powinno być dla ludzi jeżdżących po alkoholu. Nie wszystko jednak jest takie proste, czarno - białe.
Na miejscu zdarzenia jednak nie powinno być miejsca na takie kalkulacje. To nie ma znaczenia. Liczy się tylko człowiek; należy ratować życie bez względu na wszystko. Od oceniania i sądzenia są inni. Takich kalkulacji w akcji nie ma!
Czego oczekujemy od ratowników medycznych, od ludzi ratujących życie innych?
Otóż oczekujemy profesjonalizmu, fachowości, zrozumienia, a przede wszystkim ratowania życia za wszelką cenę!
